Żyjemy w czasach ukierunkowanych na dziecko. Większość współczesnych rodziców czuje ogromną presję, aby zadbać o prawidłowy rozwój swojego dziecka i odpowiednio zareagować na niepokojące sygnały. „Sprawdź, czy Twoje dziecko nie ma zaburzeń SI”, „Polecam wizytę u osteopaty”, „U nas świetnie zadziałała terapia odruchów”. To powtarzające się internetowe rady z grup poświęconych rozwojowi dzieci, które można znaleźć w mediach społecznościowych. Można wręcz dojść do wniosku, że panuje swoista „moda” na zaburzenia, zaburzenia integracji sensorycznej zwłaszcza. I, że bez uczęszczania na specjalistyczne zajęcia nie uda się już wychować dziecka normatywnie rozwiniętego we wszystkich obszarach rozwojowych.

Zdolność mowy to niezwykły przywilej człowieka umożliwiający komunikowanie się z innymi osobami. Choć obecnie znajomość konkretnego języka powszechnie wiążemy dziś nie tylko z mówieniem, ale też umiejętnością czytania, nikt nie zaczynał nauki składania słów od poznawania liter. Jak więc rozwija się mowa i dlaczego ma związek ze zmysłami i integracją sensoryczną? Przyjrzyjmy się poszczególnym fragmentom układanki leżącej u podstaw sztuki komunikacji.

Większość rodziców, zapytanych o zmysł, który ma największy wpływ na rozwój mowy, bez wahania trafnie wskazuje słuch. Bez niego mały człowiek nie mógłby trafnie rozpoznać dźwięków z otoczenia i powiązać zbitek sylab z konkretnym znaczeniem. Czy jednak aby na pewno, jeśli dziecko wydaje dźwięki, to znaczy, że je słyszy? Kiedy warto sprawdzić stan narządu słuchu i jakie inne zmysły mają wpływ na prawidłowy rozwój mowy?

Popularne misie – szumisie, które w ciągu ostatnich lat stały się obowiązkowym elementem wyprawki przyszłej mamy to maskotki zaopatrzone w generator szumu, którego natężenie i rodzaj możemy kontrolować za pomocą aplikacji. Rekomendowane są jako gwarant spokojnego snu malucha, a co za tym idzie rodziców. Ich rzekoma skuteczność oparta jest na teorii czwartego trymestru dra Harvey`a Karpa przedstawionej w książce „Najszczęśliwsze niemowlę w okolicy”. Według dra Karpa noworodek do uspokojenia potrzebuje odtworzenia warunków, do jakich był przyzwyczajony w łonie matki. W tym ujęciu szum naśladujący sposób słyszenia przez dziecko w życiu płodowym jest niezbędnym warunkiem wyciszenia niemowlęcia.

Kiedy rodzice po raz pierwszy słyszą o diecie sensorycznej, myślą zazwyczaj, że polega ona na wprowadzenie odpowiedniego sposobu odżywiania u ich dzieci. Zbilansowane i bogate w witaminy i kwasy tłuszczowe posiłki mają oczywiście ogromny wpływ na funkcjonowanie i rozwój układu nerwowego. Zwrócenie uwagi na konsystencję posiłków i dostarczanie dzieciom wielu produktów angażujących mięśnie do gryzienia i żucia wspiera rozwój kinestezji w obrębie twarzy i jamy ustnej. W takim ujęciu „dieta” rozumiana jako sposób odżywiania stanowi jeden z elementów diety sensorycznej.