„Integracja sensoryczna to proces neurobiologiczny organizujący wrażenia płynące z ciała i środowiska” (A.J. Ayres)

Integracja sensoryczna

zachodzi w każdym ludzkim organizmie, polega na rejestrowaniu, przetwarzaniu i interpretowaniu bodźców zmysłowych docierających do ośrodkowego układu nerwowego tak aby organizm ludzki mógł podjąć prawidłową reakcję adaptacyjną.

Bodźce sensoryczne płyną do mózgu ze wszystkich systemów:

• dotykowego – z receptorów powierzchniowych skóry,

• przedsionkowego odpowiedzialnego za równowagę – z receptorów znajdujących się w uchu wewnętrznym

• proprioceptywnego informującego o położeniu ciała w przestrzeni – z receptorów umieszczonych w głębokich partiach skóry, ścięgnach i mięśniach,

• wzrokowego – z receptorów w narządzie wzroku,

• słuchowego z receptorów ucha

• węchowego z receptorów w nabłonku węchowym, smakowego z receptorów w kubkach smakowych.

Prawidłowo zintegrowane pozwalają nam podejmować prawidłowe reakcje na wymagania otoczenia.

Dzięki prawidłowej integracji sensorycznej sprawnie poruszamy się, utrzymujemy równowagę, kopiemy piłkę, słyszymy co ktoś do nas mówi i i wiemy co mu odpowiedzieć a także nauczyliśmy się pisać i czytać.

Ale, nie zawsze integracja sensoryczna przebiega tak płynnie, czasami dochodzi do zaburzeń przetwarzania sensorycznego.

A wtedy potrzebna jest…

Terapia Integracji Sensorycznej

Twórcą terapii jest J. Ayres, urodzona w 1923 roku doktor psychologii uczenia oraz terapeutka zajęciowa. J. Ayres od 1975 roku prowadziła prywatną Klinikę w Kalifornii, która do chwili obecnej jest centrum terapii i badań nad integracją sensoryczną.

Gdyby ktoś miał ochotę poznać bliżej założenia teorii integracji sensorycznej opisane przez autorkę metody polecam niezwykle przystępna książkę „Integracja Sensoryczna i dziecko” Druga pozycja J. Ayres wydana w języku polskim „Integracja Sensoryczna i trudności w uczeniu się” jest już nieco bardziej wnikliwa, ale też jak najbardziej godna polecenia.

Terapia integracji sensorycznej została nazwana przez autorkę metody jako „naukowa zabawa”.

Podczas zajęć terapeutycznych dziecko huśta się na podwieszanych sprzętach takich jak hamak, platforma, huśtawka „żabka”, turla się w beczce czy wykonuje zadania jeżdżąc na deskorolce.

Zabawa na zajęciach jest dla dziecka bardzo przyjemna i interesująca a w tym czasie ośrodkowy układ nerwowy dziecka dokonuje integracji bodźców sensorycznych, zbiera doświadczania płynących do mózgu z receptorów i uczy się jak lepiej organizować i wykonywać codzienne działania.
Terapia SI nie jest uczeniem dziecka poszczególnych umiejętności takich jak gra w piłkę, jazda na rowerze, wiązanie sznurowadeł czy rysowanie po śladzie, ale usprawnianiem pracy układu nerwowego, która jest podstawą do rozwoju tych umiejętności.

Podczas terapii integracji sensorycznej dobrze wykwalifikowany terapeuta stymuluje układ nerwowy dziecka usprawniając motorykę małą, dużą, koordynację wzrokowo-ruchową czy planowanie motoryczne.

Drogi rodzicu…….dysfunkcje integracji sensorycznej mogą objawiać się w różny sposób ale jeśli zauważysz, że Twoje dziecko ma np.

• nadmierną lub osłabioną wrażliwością na bodźce sensoryczne np. słuchowe, wzrokowe, dotykowe,

• ma słabą tolerancję czynności pielęgnacyjnych i higienicznych, takich jak: czesanie, obcinanie włosów, paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, itp…

• trudności z koncentracją uwagi, zapamiętywaniem czy nauką czytania,

• słabą koordynacji ruchową np. ma trudności z opanowaniem jazdy na rowerze,

• ma słabą równowagę, potyka się, upada, ma siniaki, zadrapania częściej niż rówieśnicy,

• ma opóźniony rozwój mowy, słabą artykulację czy przedłużające się występowanie wady wymowy,

• ma obniżoną jakość czynności samoobsługowych, np. ubierania się, zapinania zamków, posługiwania się sztućcami lub czynności te wykonuje powoli, z trudem, dziwnie lub niezdarnie.

• ma trudnościami z emocjami, z zachowaniem, jest impulsywne, niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zasypianiem lub snem,

• podczas prac stolikowych lub dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy, podpiera się ręką lub pokłada na stoliku,

• jest nadruchliwe i nie może usiedzieć w jednym miejscu lub jest mało ruchliwe, nie lubi aktywności ruchowych, wybiera zabawy statyczne np. układanki, puzzle.

skontaktuj się z nami  >