Coraz częściej spotykamy się z terminem „Optodysleksja”. Pod tym terminem kryją się specyficzne trudności w nauce czytania i pisania podobne do dysleksji, jednak spowodowane zaburzeniami widzenia obuocznego i nieprawidłową akomodacją, bądź nieskorygowaną wadą refrakcji. Zaburzenia te powodują pewnego rodzaju niestabilność tekstu czytanego czy pisanego: zamazywanie, rozdwajanie, pływanie liter. Jeżeli dziecko nie widzi wyraźnie tekstu nie może płynnie czytać, ani poprawnie i starannie pisać. Dziecko musi zużyć masę energii na pokonanie tych trudności i w rezultacie jest zmęczone, czuje dyskomfort i niechęć do pracy z bliska.

Dysfunkcje widzenia oprócz negatywnego wpływu na czytanie i pisanie wpływają negatywnie na ogólny rozwój psychoruchowy dziecka, koncentrację uwagi, kształtowanie orientacji wzrokowo – przestrzennej, procesy myślowo-obrazowe, a to bezpośrednio może przełożyć się na trudności w nauce języków obcych, geometrii czy geografii.

Wszystko to wpływa negatywnie na stan emocjonalny dziecka, a jego samoocena pikuje w dół.

Objawy mogące wskazywać na optodysleksję:

Czytanie:

Niechęć do czytania, wolne tempo czytania, opuszczanie lub zamienianie liter, zgadywanie wyrazów, mylenie kolejności linijek czytanego tekstu, problemy z interpretacją czytanej treści

Pisanie:

Nieestetyczne pismo, krzywe litery, nietrzymanie się w liniaturze, wolne tempo pisania, opuszczanie liter, końcówek, części wyrazów, liczne błędy ortograficzne oraz trudności w przepisywaniu i w pisaniu ze słuchu, złe rozmieszczenie pracy pisemnej w przestrzeni

Ponadto dziecko może odczuwać duże zmęczenie podczas pracy z bliska, mieć trudności w przepisywaniu z tablicy, może skarżyć się na bóle głowy, może przechylać głowę podczas czytania lub odrabiania lekcji, tzw. wyrównawcze ustawienie głowy, może mieć problemy z oceną odległości, wpada na otaczające przedmioty czy meble, a także mieć trudności na lekcjach wychowania fizycznego.

Diagnoza optodysleksji

Diagnoza polega na przeprowadzeniu szeregu testów pozwalających na wnikliwą i dokładną ocenę zaburzeń współpracy oczu, np. zezów (ukryte, jawne), problemów z akomodacją, problemów z konwergencją, problemów z widzeniem przestrzennym itd.

Terapia optodysleksji

Dzięki odpowiednio dobranej terapii możliwe jest usprawnienie widzenia obuocznego. Systematyczne ćwiczenia prowadzone pod okiem specjalisty w gabinecie, systematyczne ćwiczenia prowadzone pod okiem rodzica w domu zgodnie z otrzymanym planem terapii, zaangażowanie rodziców i odpowiednia motywacja dziecka dają możliwość znacznej poprawy funkcjonowania układu wzrokowego.

Terapia wzrokowa może być stosowana u dzieci, młodzieży jak i dorosłych. Jednak należy pamiętać, że największą skuteczność uzyskujemy u dzieci, a to ze względu na neuroplastyczność mózgu, która z wiekiem spada lecz nie zanika.

Terapia prowadzona jest w dwóch formach:

• Trening domowy – codzienne, systematyczne ćwiczenia (ok.15-20minut dziennie) ściśle według wskazań specjalisty i planu terapii.
• Trening gabinetowy – systematyczne spotkania ze specjalistą w celu wykonywania bardziej złożonych ćwiczeń na odpowiednim sprzęcie oraz monitorowania postępów terapeutycznych . Częstotliwość spotkań ustalana jest indywidualnie w zależności od potrzeb.